دلم گرم خداون دیست که با دستان من گندم برای یاکریم خانه میریزد ....چه بخشنده خدای  عاشقی دارم که می خواند مرا با انکه میداند گنهکارم ....دلم گرم است و میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم ............................برایت من خدا را ارزو کردم

از کوروش کبیر پرسیدند زندگی خود را بر چند اصل استوار کردی؟ فرمود بر چهار اصل.1-دانستم کار مرا دیگری انجام نمیدهد پس تلاش کردم                                  2-دانستم که خدا مرا می بیند پس حیا کردم                                         3-دانستم رزق مرا کسی نمیخورد پس ارام شدم                                     .4-دانستم پایان کارم مرگ است پس مهیا شدم ...........................................

کوروش کبیر می فرماید: باران باش .....و........ببار................ونپرس کاسه های خالی از ان کیست.............................................

اینجا رادیو دل است ...صدای مرا از عمق قلبم میشنوید ...این یک عبارت نیست ...یک احساس پاک است که میگوید  : فراموشی درمرام ما نیست .....دوست داشتن در ذات ماست ....

من وخدا ...

               هر روز صبح فراموش می کنیم ...

او خطاهای مرا ...

                       ومن الطاف او را .....

ماهیان از تلاطم دریا به خدا شکایت بردند....

                           وچون دریا ارام شد خود را اسیر تور صیادان یافتند...

تلاطمهای زندگی حکمتی است از خداوند...

                                             پس از خدا بخواهیم... 

                                                    دلمان ارام باشد نه دریای دور و برمان....

فردا یک راز است نگرانش نباش...

                            دیروز یک خاطره بود حسرتش را نخور ..

واما امروز ...

                     یک هدیه است قدرش را بدان...

نمیتوان برگشت واغاز خوبی داشت اما میتوان اغاز کرد و پایان خوبی ساخت

امیدوارم ...

       هر روز برایتان زیباترین اغاز برای ساختن شیرین ترین ایام باشد

خدایا:

     نعمت سلامتی مبدا همه نیازهاست...

                                        وعاقبت بخیری مقصدهمه نیازها...

بین این مبدا تا ان مقصد...

                           والا ترین نیازها دلخوشیست....

            که تمنای ان دارم به همه ارزانی فرما/...........................

من ان مرغ سیه بختم گریزان اشیان از من...

                                            نه من از اشیان خوشدل ...

                                                                    نه خوشدل اشیان از من...

به هر شاخه نشستم من جفای باغبان دیدم...

                                              نه من از باغبان خوشدل...

                                                                      نخ خوشدل اشیان از من...

دیروز میمردند و ارام ارام فراموش می شدند ......امروز چه زوداز یاد رفته ایم بی انکه بمیریم....